Burayı o kadar özledim ki, kendimi anlatıp içimi dökmeyi ve bir şeyler yazmayı. Gerçekten hiç vaktim olmadı, duymaktan nefret ettiğim bir cümle ama öyleydi. En son yazdığım yazıdan sonra hayatım çok değişti (hayır evlenmiyorum). Her şey o kadar hızlı oldu ki ben hayatımın peşinden koşmaya başladım. Neyse biraz düzene oturttum sayılır, kaldığım yerden devam ediyorum.

Şunun şurasında kaç kişiyiz toplasan on kişi mi, bilmiyorum ama burada yazmak, yazdığım diğer yerlerin aksine bana çok iyi geliyor. Tabii okurken oradan kulağa nasıl geliyor bilmiyorum. Ağustos ayında kendimi aradığım o süreçte, buradaki isyanımdan ve kendimi eksik hissedişimden sonra her şeyi akışa bıraktım. Bu, nehre kendini bırakıp akıntının nerede sakinleştiğini, ne zaman nefes almanı sağlayacağını ve nasıl sana iyi geleceğini hiç bilmediğin bir akıştı. Fiziksel ve ruhsal olarak aslında hiçbir şey yapmadım ama inanç tek başına yeterliydi.

Yapabileceğimi düşündüğüm meslekle alakalı bir sertifika almalıydım ancak bunu alacaksam bir yılı gözden çıkarmalı ve şehir dışına gidip geleceğim için başka hiçbir meslek yapmamalıydım. Kendimi çıkmazda hissettim, çok kararsızdım, ne istediğimi bilmiyordum ama geleceğe yönelik planlarım için buna değerdi. Tam bu süreçte bir arkadaşımdan mesaj aldım; bu, bahsettiğim meslekle alakalı bir iş teklifiydi. Sonra her şey çok hızlı ilerledi, görüşmeye gittim, olumlu geçti ve 3 gün içinde işe başladım. O günden beri inanılmaz bir yoğunluk içerisindeyim, sertifika programı için haftada bir gün şehir dışına gidip geliyorum, onun online derslerine giriyorum, çalışıyorum, sosyalleşiyorum ve kendimi geliştirmek için bazı çalışmalarda bulunuyorum.

Part-time çalıştığım için kendime ayıracak vaktim çok fazla, ama bazen mesleğimden kaynaklı full-time gibi çalışabiliyorum. Kendime ayırdığım vaktimin birazcığını yapmaktan keyif aldığım bir şeye daha ayırdım; içerik üreticiliği. Bu olay da ani bir şekilde gelişti, başka bir iş teklifi alırken oku bambaşka bir yöne çevirdim ama iyi ki de öyle yapmışım. İçerik üretmek, yazı yazmak ya da incelemek beni inanılmaz mutlu ediyor. Bu yüzden her zaman beni ben yapan şeyleri yaptığımda özüme dönmüş gibi hissediyorum.

Geçtiğimiz ekim ayında beni çok heyecanlandıran bir yere dahil oldum. Kendim için ve kendi gelişimim için verdiğim en doğru ve en güzel kararlardan biriydi; kitap kulübü. İsmini vermeyeceğim ama sizde katılmak isterseniz bana ulaşın, seve seve yardımcı olurum. Aslında bu çok garip bir şekilde gelişti. Bir platformda sürekli karşıma çıkıyordu. Sosyal medya hesaplarının da olduğunu gördüm, katılmak için mesaj attım ve dahil oldum.

Kitap okumayı çok seviyorum, edebiyat mezunu olduğum için de son yılımızda çok kitap okuyup tartıştık, gerek sınıfta gerek de arkadaşlarımızla. Bu yüzden böyle severek yaptığım bir şeyi hobi ve amaç haline getirebilirim diye düşündüm. Hem onca yoğunluğun arasında bana uğraş olur hem de kitap okumak istemediğim anlarda bile beni gaza getirir.

Kulüp içerisinde güzel işleyen bir sistem var; her ay bir kitap okunuyor ve o ayın sonunda ya da diğerin ayın başında online bir şekilde toplantı yapıyorsunuz. Benim katıldığım ilk toplantı Kasım ayının başındaydı. Okuduğumuz roman ise Ferid Edgü’den Hakkari’de Bir Mevsim’di. Kitapların, yalnızca başlamak ve bitirmekten ibaret olmadığını düşünen insanlarla toplantı yapmak çok keyifliydi. Herkes, kitapta kendi açısından ilginç bulduğu yerleri söyledi, kitabı eleştirdi, sorguladı ve anlamaya çalıştı. Benim okurken öyle düşünmediğim yerleri, başka birinden duymak çok değişikti. Toplantıdan sonra kitabı ve kitapla beraber hayatı sorguladım bir süre. İyi ki böyle bir oluşumun içerisine girmişim. Belki burada sizlerle de kitap analizi yaparız, ne dersiniz?

Hayatımın bazen ben peşinden koşturdum bazen de arkasından itekledim ama şu an şu şekliyle memnunum sanırım. İlerisi için ne olur bilmiyorum ama dedim ya akışta kalmak iyidir. Umarım sizin de hayatınızda her şey yolunda gidiyodur, gitmiyorsa da moral bozmak yok kutup yıldızlarını arkanıza, yüzünüze güneşe doğru dönmeyi ve akışta kalmayı unutmayın!